Obieg termodynamiczny jest widoczny w momencie działania pompy ciepła. Jest kilka głównych systemów działania takiej pompy. Wyróżniamy na przykład kolektor pionowy, kolektor poziomy, jak i system działania dwóch studni. Istota działania polega na tym, że ciepło jest pobierane z gruntu, a następnie przekazywane do systemu agregatu sprężarkowego. To umożliwia następnie odebranie ciepła, jak i oddanie schłodzonej wody. Jest możliwość zrezygnowania z wymiennika po stronie źródła dolnego. Będzie to powodować wydłużenie obiegu termodynamicznego sprężarki o kolektor poziomu. W nim krąży, jak i odparowuje czynnik chłodzący. Takie działanie sprawdza się także po stronie źródła górnego. Rezygnuje się z wymiennika, jak i przedłuża się obieg skraplacza o pętle rur instalacji podłogowej. W niej czynnik chłodzący krąży, jak i skrapla się, następnie oddaje ciepło do wylewki podłogowej. Nosi on nazwę bezpośrednie odparowanie, bezpośrednie skraplanie. Źródłem dolnym okazuje się wtedy powietrze zewnętrzne, czy wewnętrzne. Gdy pompa ciepła odbiera temperaturę z powietrza i oddaje do instalacji wodnej ogrzewania podłogowego, to działa tutaj system powietrze woda. Możliwe wydaje się być jeszcze ogrzewanie nadmuchiwanym powietrzem. Wtedy pompa ciepła stara się czerpać ciepła z powietrza. To tak zwany system powietrze plus powietrze, który bardzo się sprawdza.